Harry at Warriors

Ang Datos Ay Hindi Nagliligaw

Ako’y nakatirik ng walong taon sa pagbuo ng mga modelo para sa NBA performance—kaya kapag sinabi nila na hindi makakabuo si Harry sa Golden State, hindi ako nagre-react nang emosyonal. Inilalabas ko ang stats.

Sa kanyang rookie season sa Sacramento, si Harry ay hindi ang lead guard. Si Fox ang #1 option. Gayunpaman, nakamit niya:

• 49.8% field goal percentage
• 40.3% mula sa three
• True shooting percentage na mataas pa sa 60% Lahat ito habang naglaro ng malaking oras bilang bench player.

Ito ay hindi lamang maganda para rookie—it’s elite para kayong walang starting role.

Bakit Mahalaga Ito Sa Golden State

Ngayon isipin mo ang sistema ni Steve Kerr: sumusunod sila sa ball movement, spacing, at smart off-ball actions. Hindi siya naghihintay magtrabaho kay D’Angelo Russell—bakit sana iwasan si Harry?

Hindi si Harry isang raw ‘project’. Siya ay high-IQ player na nakakaunawa ng spacing at rhythm—hindi lang dumidila pero binibigyang-pansin ang defenses bago lumitaw.

Ito ay hindi tungkol laki o bilis. Tungkol ito sa basketball IQ—and that number doesn’t lie.

Ang Myth vs Reality: ‘Sobrang Bata’

Narinig mo na ba? ‘Hindi siya makakasabay sa system ni Kerr dahil sobrang bata.’ Pero ano ang iniwan nila? Nakapag-trust si Kerr kay Draymond Green nung una—sobrang bata rin noon!

Ang laki ay hindi binary; ito ay tungkol functionalidad.

Si Harry ay hindi tradisyonal na point guard—but neither was Stephen Curry dati. Binuo nila ang Warriors base sa kanyang shooting range, hindi base sa position niya.

Kung naniniwala ka na hindî siyang makagalaw nang walang bola… tingnan mo ang usage rate niya: mababa (17%), pero nasa top 25 among rookies sya sa offensive win shares per 48 minutes. Iyon mismo ang sabihin ng impact beyond stats.

Isang Pattern Ng Maingat Na Dominasyon

Ang aking modelo ay sinusuri kung paano bumubuo ang mga manlalaro batay sa kanilang early-season roles laban sa kanilang long-term ceiling. Mga tulad ni Harry—na underperform expectations pero nagpakita ng elite efficiency—ay madalas na inuuna-lahat dito.

Pero history shows they tend to peak later—in systems where their strengths are leveraged instead of forced into archetypes.

Sabihin ko naiiba: Kung ikaw ay magtataya kay Harry batay lang last year’s sample size, ikaw’y humihinto say regresyon patterns at developmental arcs na mas mahalaga kaysa surface-level metrics.

At oo—nakapag-run ako ng simulations kung gaano kalaki ang expected value niya under Kerr compared to Sacramento’s setup.