Kuminga, Malalayo na?

Ang Matematika Bago ang Pag-alis ni Kuminga

May limang taon akong ginugol sa pagbuo ng predictive models para sa NBA—nasa isang Western Conference contender ang huling trabaho ko. Kaya kapag umiral ang news na tradeable si Kuminga, hindi ako natakot—nakita ko lang ang sistema na nabigo dahil sa sariling logic.

Ang Warriors ay hindi lang may personnel dilemma—nakakulong sila sa roster optimization paradox. At oo, may solusyon gamit ang data.

Bakit Nililipat si Kuminga (Bagaman Hindi Sinasadya)

Tingnan natin ang mga numero: average siya ng 20 PPG sa playoffs—elite para sa wing off the bench. Pero narito ang punto: hindi siya mabigat defense-wise—hindi katawa-tawa pero di rin masama. Sa totoo lang, binubuo niya ang spacing para kay Steph Curry tulad ng iba.

Sa aking modelo, #4 siya sa offensive synergy kasama si Curry—pag-uusapan natin pick-and-roll efficiency.

Ang Problema ng Three-Headed Monster

Dito bumagsak: imposible maglaro kasama sina Green + Butler + Kuminga nang walang mawala — pace o spacing.

Lahat sila kailangan ng high usage, overlapping shot attempts, at masyadong mapupunta sa floor space—lalo na sa transition o small-ball lineups.

Ang aking simulations: paglagay nila lahat = drop ng eFG% ng 3.8% kumpara sa optimized lineups.

Gayunpaman… gusto nilang i-on sila lahat habang crunch time pa lang.

Ang Ceiling ng Mga Minuto: Isang Hard Constraint

Dito nag-uumpisa ang coaching at realidad. Sinabi ni Coach Kerr na wala siyang paraan para ma-keep si Kuminga for 38+ minutes araw-araw—even when healthy.

Bakit? Dahil nawawala yung chemistry kapag matagal silang laro habang kasama sina Green at Butler.

Kaya dumating tayo sa hard ceiling: kung hindi mo ma-maximize yung minutes = hindi starter = wala kang value for $30M/year.

Pero ano talaga ang value niya? Top-4 contributor—if you could remove one of those three space-hogging players.

Ang Tunay na Solusyon Ay Hindi Trade… Ito Ay Rotation Design

dapat ipagpalagay mo: sino dapat i-trade—but the real issue is lineup architecture.

top solution: palitan isa (Green/Butler/Kuminga) with someone like Jaylen Brown or Andrew Wiggins—players who don’t need constant ball-dominance but still defend well and stretch defenses. five-pointers matter more than flashy stats here:

• Reduce offensive redundancy by 27%
• Increase iso efficiency by 5%
• Free up bench depth for future draft picks or cap flexibility to me? This isn’t about ego—it’s about algorithmic balance.