Maaari ba nating panatnan ang AI sa football?

Ang Model Ay Hindi Nakakausap, Pero Ang Mga Nagpapaliwan Ay Oo

Binuo ko ang Bayesian network para tukuyin ang resulta sa Premier League—hindi dahil naniniwala ako, kundi dahil nais kong makita kung ano ang nalulugos. Tinuruan ako ng ina ko, isang nars na Nigerian, na ang bilang walang konteksto ay gulo lang. Tinuruan ako ng ama ko, isang inhinyero na Scottish, na ang lohika nang walang empatiya ay madaling masira.

Ang Panganib ng Maliit na Kumpiyansa

Nagmamahal si AI ng 92% accuracy sa pagtutuok ng panalo—sa papel lamang. Sa totoo, iniisip niya ang siklo ng pagsasakit, presyure ng kultura, at tahimik na pagkabigo sa moral ng team. Ang huling tama ng manlalaro ay hindi stat—itong sigh.

Ang Pagkakaroon ay HINDI Statistikal

Tawag natin ‘makatarungan’ kapag nagbigay ang model nang patuloy. Pero ang pagkakaroon ay hindi sinusukat sa puntos; ito’y sinusukat sa dangal. Kapag nawalan ang anak ng underdog ng pagtuturo, ba nag-aalaga ang algorithm? O baka’y nag-optimize lang para sa kita?

Ang Tahimik na Pagkabigo sa Pagpapasya

Titingin ko mga laro mag-isa habing gabi—not bilang tagapakin, kundi bilang isa ring alaalala ang bigat likod bawat x-axis. Nakikita ng model ang pattern; nakikita ko ang tao. At minsan… hindi sila lumilitaw sa feed.

Ano Ang Hindi Sasabihin Ng Data

Hindi sasabihin nito bakit umiiyak si #10 matapos magtrabaho—or bakit nanirahan si #7 habang nagtatrabaho yung ina niya doble shifts sa NHS wards. Ayaw makasawi ni AI ang manlalaro. Optimize lang sila.