สัญญาณป้องกันที่ถูกมองข้าม

การดราฟต์ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพรสวรรค์

ผมเฝังการดราฟต์ NBA ปี 2027 เหมือนเกมหมากรุกที่เงียบสงบ หัวข่าวกระอึก: เควิน แดนต์ไปฮูสตัน? กริสตาปส์ พอร์ซินสกิสไปฟีนิกซ์? เดลอน คลาร์กไปบอสตัน? คนทั่วคิดว่าผู้เล่นชั้นยอดหมายถึงพลังโจมตี แต่ข้อมูลไม่เคยโกห

เรื่องจริงอยู่ในช่องว่าง—สัญญาณป้องกันที่ถูกฝังไว้ใต้สามชั้นของเทคนิคการคัดเลือกแบบเดิม

อคติของการคัดเลือก

corporate NBA ยังเชื่อมั่นในการมองเห็นมากกว่าอัลกอริธึม พวกเขาวัดความสูง, ส่วนกว้าง, และความสามารถกระโดด—butพลาดเมื่อดาวเตอร์เปลี่ยนตำแหน่งหรือกดแรงจากขอบเขต พอร์ซินสกิสมีศัก potential ก็โอเคบนกระดาษ—แต่ความเร็วเคลื่อนข้างของเขา? การเคลื่อนออกบนเส้นนอก? สิ่งเหล่านี้มองไม่เห็นโดยตาคน

เพราะเหตุใดโมเดลฉลาดจึงพ่ายแพ้

ผมสร้างเรื่องนี้ไม่ใช่นักบาสเก็ตบอล—แต่เป็นผู้วิเคราะห์ที่เติบโตจากสนามถนนใต้แสงสว่างในบรูคลิน เราทราบแล้วว่าการป้องกันไม่ได้เกี่ยวข้องกับขนาด—แต่มันคือจังหวะ แดนต์อาจมีแขนยาว—butไม่มีทางชดเชยเมื่อการหมุนล่าช้า พอร์ซินสกิสมีอัตราการบล็อกดูดีบนกระดาษ—butเท้าเขาเคลื่อนออกช้าเมื่อสลับตำแหน่ง คลาร์คมีแขนยาวเหมือนโปรโตไทพ—จนกระทั่งเขาพยายามกลับมาจากรายงานหลังประตู ผู้วิเคราะห์ฉลาดพ่ายแพ้—not เพราะพวกเขากลายเป็นคนผิด—butเพราะระบบให้รางวัลแก่อุปสรรคที่มองเห็นได้ง่ายเหนืออุปสรรคที่เงียบสงบ เราไม่ได้คัดเลือกก๊อบ球员—we กำลังประเมินภาพลักษณ์

ข้อมูลไม่มองโกห—แต่มนุษย์ทำ!

นี่ไม่ใช่วรรณบาสเก็ตบอลแฟนตาซี มันคือแคล็กฯประยุกรณ์สวมรองเท้ายางหนัง—and มันจะโกหเสมอ เมื่อคุณเห็นแดนต์ไป #27…ถามตนเอง: เราพลาดอะไร? เราละเลยสัญญาณไหน? ทำไมโมเดลด้านบนจึงพ่ายแพ้อยู่เสมอ?