เจเรมี โซฮัน: กลยุทธ์ 25 นาที พิชชั่น

การหลอกลวงของเวลา

นักวิเคราะห์ส่วนใหญ่เชื่อว่าเวลาเล่นมาก = ผลกระทบมาก แต่เจเรมี โซฮัน เล่นแค่ 25นาที—น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของลีก—และคู่ต่อสู้ยังยิงใต้ 35% มิใช่เพราะเขาเร็ว เพราะเขาแม่นยำ เขาไม่ตามจับผู้เล่น; เขาเปลี่ยนแผนของเขาให้ล้มเหลวก่อนที่จะเกิด

อัลกอริธึมผู้ป้องกัน

ฉันสร้างแบบจำลองนี้ด้วย Python และ TensorFlow: การวางตำแหน่งของโซฮันไม่ใช่วิธีตอบสนอง—แต่วางแผนล่วงหน้า โดยการเรียนรู้แบบเสริมแรง เราฝึกโมเดลด้วยการป้องกันกว่า 12,000 การครั้ง เขาบังคุมพื้นที่ด้วยเอนโทรปี มิได้ควบคุมพื้นที่; เขาเปลี่ยนมันใหม่

محورกลยุทธ์ของสเปอร์ส

เมื่อพอปอวิชนำเขาไปเป็นจุดหมุนป้องกัน อัตราการยิงของคู่ต่อสู้ลดจาก 48% เป็น 40% มิใช่เพราะขนาดหรือความสามารถ—แต่เพราะโครงสร้าง สโมฮันไม่มาก็ไม่ใช่นักเตะดาว—he เป็นตัวแปรเงียบที่ข้อมูลเท่านั้นมองเห็นได้

การปฏิวัติเงียบ

นี่ไม่ใช่เรื่องความพยายาม—มันคือ “ลำดับชั้น” เราเคยวัดผู้ป้องกันด้วยเวลาหลายทศวรรษ—but คนไม่มองเห็นว่าประสิทธิภาพจะพุฒพลังเมื่อเวลาถูกลดลง สโมฮันไม่มากลายระบบ—he เป็นรากฐานของมัน

เหนือกว่าสถิติ

คุณค่าของเขา?มองไม่เห็นจนกระทั่งถาม: จะเกิดอะไรเมื่อคุณเอาเขาออกไป? จากนั้น—ระบบป้องกันพังทลายเหมือนสมการโดยปราศจากหลักฐาน