ทำไมผู้เล่นสำรองคะแนนสูงถึงแพ้ฟุตบอล?

ผู้เล่นสำรองที่ชนะสถิติแต่แพ้เกม

ผมดูเกมที่ 7 จากอพาร์ตเมนต์ในแมนฮัตตัน เมื่อสองทุ่มครึ่ง ข้อมูลชัดเจน: อเล็ก คารูโซ (เธอร์รันเดอร์) เป็นผู้เล่นสำรองทำคะแนนสูงสุดด้วย 18.4 แต้ม/เกม เบนิกارد มาเธอร์ลิน (พาเซอร์ส) มีอัตราการช่วยสูงสุดในประวัติศาสตร์เพลียฟฟอลล์—6.9 APG—และยังจัดอยู่อันดับหนึ่งเรื่องการขโมยบอล แต่ทั้งสองทีมกลับแพ้ แบบจำลองทางสถิติไม่ได้ทำนายผล—มันคำนวณความน่าจะเป็น เราปรับประสิทธิภาพ ไม่ใช่วีรกรรม การใช้งานของคารูโซยอดเยี่ยม: อัตราการยิง32% TS%, และโอกาสชนะ47% เมื่อเล่นเกิน25นาที—แต่ช่วงคลัทซ์ไม่มีความเส้นตรง

อภินัยของ “คลัทซ์”

โค้ชพูดว่า “เขาคือผู้ชนะ”—but คนชนะไม่ได้เกิดมา—theyถูกสร้างจากความแปรปะภายใต้แรงกดดัน การกระโดดระยะกลางของคารูโซไม่พอ เพราะการป้องกันล่มสลายเมื่อดาวหลับ—and เวลาก็หมดไป คุณไม่สามารถคำนวณสัญชาตญาณมนุษย์ด้วยสมการเชิงเส้นเพียงอย่างเดียว

เหตุใดข้อมูลเหนือกว่าสัญชาตญาณ?

ระบบพาเซอร์สมีโอกาสชนะคาดไว้มากกว่าผลงานแสดงออกมา—ทำไม? เพราะแอนะไลติกจับจุดที่ตาเห็น: พื้นที่จังหวะของการหมุนเวียนและการเปลี่ยนแปลงการป้องกัน การ passes ของมาเธอร์ลินไม่มีความสวยงาม—theyถูกออกแบบมาเพื่อหาช่องโหว่ระหว่างผู้ป้องกัน ความจริงทางสถิติไม่มีเสียงตะโกน—it whisper ในความเงียบของสนามเวลากลางคืน

เหลังจากนี้: สโมลดหรือสัญชาตญาณ?

คุณเชื่อแบบจำลอง—or สัญชาตญาณ? โหวตล่าง: Algorithm vs. Intuition → แบ่งปันทางเลือกของคุณในคอมเมนต์