เมื่อปัญญาประดิษฐ์เอาชนะโชค

สนามคือตารางข้อมูล

ฉันเคยคิดว่าบาสเกตบอลคือบทละครของกวีที่ไม่เคยเขียนโค้ด แต่เมื่อเห็นแล้ว—ความน่าจะเป็นชัยของ Warriors เปลี่ยนจากคำสาปศักสู่การคำนวณแบบเรียกเคอร์ซีฟในเวลาจริง การครั้งแต่ละการครั้งคือจุดข้อมูล การผ่านแต่ละครั้งคือความหนาแน่นของความน่าจะเป็น

ยูนิตที่สองไม่นอนหลับ

โค้ชมองยูนิตที่สองเป็นตัวสำรอง แต่เมื่อคุณจำลองมัน—30 นาทีของการยิงระยะกลางภายใต้แรงกดดัน สิ่งที่เห็นไม่ใช่ ‘พรสวรรพ’ มันคือเอนโทรปีแฝงตัวอยู่เบื้องหลังความพยายาม ร่างกายมนุษย์ไม่มีวันเหนื่อย—มันคำนวณ

พ่อฉันเล่นแจ๊สบนถนนลาด

dำเนินมาในบรูคลินจากแม่มะเร็งชาวไอร์แลนด์และพ่อผิคนผู้สอนฉัน: ‘ไม่มีอะไรคงที่จนกว่าคุณจะฟังจังหวะระหว่างเสียงกับความเงียบ’ ฉันโตมากับภาพถ่ายไฮไลต์—I grew up with play-by-play telemetry.

อัลกอริธึม Whisper Back

ตอนตีสองโมง ในขณะที่คนอื่นเลื่อนผ่านคะแนนกล่อง ผมใช้งานเครื่องจักร: Bayesian priors + residuals เวลากลุ่ม + vectors พฤทธารพฤติกรรม. ความแม่นยำ? 78% มันไม่ว้าว Za และไม่มีเสียงดัง เพียงแต่มั่นคง เช่นโค้ดที่ร้องเพลง

คุณถูกบอกมาให้มองไม่เห็นเรื่องนี้

พวกเขาเรียกว่า ‘โชค’ เราเรียกว่า posterior probability หลังจากเกมstructured chaos มา82 เกม สเตฟ เคอรรี่ไม่มี ‘clutch’—เขามี Markov chain ส่งเสียงใต้แรงกดดัน ครั้งหน้า เมื่อมีใครพูดว่า ‘ไว้วางใจตามอารมณ์’ ถามพวกเขาว่า: Loss function of you? และถ้าพวกเขาตอบไม่ได้? ก็แปลว่ายังไม่พร้อมสำหรับสงคราม—theyแค่มองไฮไลต์อีกครั้ง