โมเดลถูกต้องหรือไม่? แมคคอนเนลลี่ vs เจมส์

ตำนานของความเข้มข้นเงียบ

ฉันไม่เชื่อในเรื่องเล่าที่แต่งเตือนเป็นตำนาน—แต่เชื่อในการคำนวณที่เงียบและต่อเนื่องใต้แต่ละการเคลื่อนไหว เมื่อแฟนๆ พูดถึงช่วงเวลา “ความตาย” ของเจมส์ในปี 2012 พวกเขามองเห็นอารมณ์ ฉันมองแมทริกซ์การเปลี่ยนแปลง และการกระจายค่าคาดหวังตลอด 48 นาที—ไม่ใช่ละคร แต่เป็นความหนาแน่น

การถอดรหัสความผิดพลาดเปรียบ

“เปรียบมากเกินไป” แมคคอนเนลลี่พูด—and เขาถูกต้อง การเทียบเท่าความสงบนิ่งของเขา กับการแสดงออกของเจมส์คือการสับสนระหว่างความแปรปรวนกับเสน่ห์ สิ่งหนึ่งถูกกำหนดโดยความน่าจะเป็นหลัง—อีกสิ่งหนึ่งโดยเสียงฝูงชน การแข่งขันฟายนอลปี 2012 มิได้รับชัยชนะจาก “คลัช”—แต่มันชนะด้วย P(การทำคะแนนสำเร็จ | แรงกดดัน > เกณฑ์) เลขอตัวเลขเหล่านี้ไม่มีการโกหัว

มุมมองของนักสถิติแห่งซิซิลี

ฉันเติบโตในโลกที่อัลกอริธึมหายใจเหมือนมาสเตอร์หมากฮอกร—เล่นไปตามเล่นอย่างต่อเนื่อง โดยปรับตามแนวโน้มของคู่แข่ง พ่อฉันไม่เคยสอนให้ยอมจำนน—he สอนให้คำนวณ แมคคอนเนลลี่ G5 มิได้เกี่ยวข้องกับความก้าวร้าว—มันเกี่ยวข้องกับการลดเอนโทรปีภายใต้แรงกดดัน การทำคะแนนแปดจากสิบสามในควอเตอร์ที่สาม? มิใช่ว运โชค มันคือการปรับความเชื่อด้วยเบยส์หลังจาก77ครั้งครอง

เพราะรูปแบบไม่มีวายุ

เราเข้าใจผิดระหว่างจังหวะกับโรแมนติก เพราะเราอยากได้เรื่องมากกว่าโครงสร้าง—but อุปทานแท้ๆอาศัยอยู่ในเศษซาก—not ในจุดเด่น เจมส์มีตาที่เปล่งประกาย; แมคคอนเนลลี่มีตาที่คำนวณ ห้องศาลไม่มีใครสร้างฮีโร่อยู่—they เป็นสถานที่พิสูจนโมเดลด้วนมัธยฐาน