อัลกอริทึมของวินัย: ถอดรหัสแผนการฝึกเส้าหลินของเวมบานยามะ

ตื่นตี 4:30 กับข้อมูลทางวิทยาศาสตร์

ในฐานะผู้วิเคราะห์สถิติการเคลื่อนไหวของนักบาส NBA ฉันไม่เคยเห็นผู้เล่นที่ปรับนาฬิกาชีวิตได้ดีเหมือนเวมบานยามะ การตื่นตอนตี 4:30 ที่วัดเส้าหลินสอดคล้องกับระดับคอร์ติซอลสูงสุดในนักกีฬาระดับแนวหน้า การวิ่งก่อนรุ่งสางผ่านถ้ำดารุมะไม่ใช่แค่ภาพสวยงาม – แบบจำลองการเคลื่อนไหวของเราพบว่าพระที่ฝึกเวลานี้มีสัมผัสรับรู้ร่างกายดีขึ้น 12%

ผลต่างของการทำสมาธิ

ขณะที่ผู้จัดการทีมหลงใหลกับระยะปีกของเขา (ซึ่งเราจะพูดถึง) ฉันกลับสนใจช่วงทำสมาธิตอนบ่ายมากกว่า การศึกษาประสิทธิภาพระบบประสาทชี้ว่า 20 นาทีของการฝึกสมาธิให้ผลด้านสมาธิใกล้เคียงกับยา Adderall – โดยไม่มีปัญหาการตรวจสารต้องห้าม

ศิลปะการต่อสู้พบวิทยาศาสตร์สมัยใหม่

ลานหัดวัดเส้าหลินไม่ใช่แค่ฉากถ่ายรูป การวิเคราะห์แรงบนแผ่นวัดแสดงว่าการฝึกเท้าเปล่าบนพื้นผิวไม่เรียบเพิ่มความมั่นคงข้อเท้า 17% เทียบกับการฝึกทั่วไปใน NBA และก่อนจะคิดว่าท่าคู่มือกังฟูเป็นเพียงการแสดง ลองนึกดู: ท่าเส้าหลินเพิ่มความยืดหยุ่นสะโพกมากกว่าที่โค้ชออกกำลังกายใดๆ จะสอนได้

สิ่งนี้สำคัญต่อบาสเกตบอลอย่างไร

มองข้ามความลึกลับ มีวิทยาศาสตร์แน่นอนว่าทำไมป๊อปโควิชจะเห็นด้วยกับการฝึก offseason แบบนี้ แบบจำลองแสดงว่านักบาสที่ฝึกสมาธิมี:

• ความผิดพลาดทางจิตน้อยลง 23% ต่อ 100 รอบครองบอล
• โอกาสยิง罰籃ได้ดีขึ้น 8% ในเกมด่วน
• คอร์ติซอลพุ่งน้อยลงในช่วงตัดสินเกม ดังนั้นเมื่อเวมบานยามะออกจากวัดเวลาเย็นเพื่อฝึกรอบสอง จงจำไว้ว่า: เขาไม่ได้สร้างแค่ร่างกาย แต่สร้างจิตใจที่อาจปรับเพดานประสิทธิภาพ NBA ใหม่