ข้อมูลที่พูดแทนคำพูด

สนามไม่ได้ตะโกน—มันกระซิบ

ผมดูเกมไม่ใช่เป็นการแสดง แต่เป็นระบบ ทุกการส่งบอลและยิงที่วัดเป็นมิลลิวินาที มีความหมายมากกว่าคำพูดอันโอเวอร์ ฝูงชนร้อง? ผมได้ยินความเงียบระหว่างค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน—เรื่องจริงอยู่ในส่วนเหลือ

ครอบครัวที่สอนผมเรื่องความเงียบ

เกิดจากสายเลือดนักคณิตศาสตร์ที่วัดอัตราการกระโดดและความน่าจะเป็นชนะของ NBA ก่อนอาหาร ผมเรียนรู้ว่าข้อมูลไม่ใช่ความบันเทล—มันคือบทกวี พ่อผมออกแบบโอกาสในการแข่งขันเหมือนโน้ตเปียโน; เอกของผมเขียนประสิทธิภาพการป้องกันเหมือนบทกวี เราไม่ต้องการเสียงดัง—we ต้องการเอนโทรปี

อุปมาอยู่ในส่วนเหลือ

คุณคิดว่า ‘คลัช’ เป็นอารมณ์? มันคือสหสัมพันธ์กับ ±2.3σ ในภาวะกดดัน การยิงครั้งสุดของเลบรอน? มิใช่วีรกรรม—มันคือโพสเตอร์เบย์เชียนที่อัปเดตโดยเวลา17ปี ลูกบอลไม่มอบ谎言—โมเดลด็อก

ไม่มีเรื่องเล่าสำหรับแฟนคลับ

ผมไว้วางใจเฉพาะแบบจำลองที่ผ่านการตรวจสอบ—ไม่ใช่นิทานประหลาดห่อหุ้มในหมายเลขเสื้อ ‘สตรีกฮ็อต’? อคติทางจิตใจห่อหุ้มในแสงอบอุ่น ‘DNAแชมป์’? มันแค่เสียงรบกวน

สภาพสงบเชิงอัลกอริธึม

ความผันผายไม่ทำลายฉัน—มันสร้างฉัน เมื่ออื่นไลตามข่าว ผมตามรูปแบบที่จุดหมายคือบทกวี: กราฟกระจายแต่ละจุดคือวรรคน เส้นถดถอยแต่ละเส้นคือโหรัส prophesy ความแม่นยำเหนือความเร็ว—not เพราะฉันเร็ว—but เพราะความจริงรอเพียงแค่ความแม่นยำ