ระบบสำคัญกว่าสตาร์

การปฏิวัติเงียบๆ ของสเปอร์ส

ฉันใช้เวลานานในการสร้างแบบจำลองคาดการณ์ให้กับทีม NBA โดยเฉพาะด้วย Bayesian inference เพื่อท้าทายความเชื่อของแฟนบอล และเมื่อมองไปยังซานอันโตนิโอ สเปอร์ส สิ่งผิดพลาดที่พบบ่อยไม่ใช่การประเมินความสามารถผิด แต่คือการทำความเข้าใจ ‘คุณค่า’ ผิด แฟนบอลเห็นรายชื่อทีมไร้ชื่อเสียงใหญ่แล้วคิดว่าเสื่อมถอย แต่ฉันเห็นระบบที่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด เมื่อมองไปที่เดจูนเต มัวร์ (เลือกอันดับ 28) หรือเคลดอน จอห์นสัน เด็กเก็บจากรอบหลัง เรากำลังเห็นการจับคู่ทางสถิติกับกรอบพัฒนานักกีฬาที่เข้มงวดที่สุดในลีก พวกเขาไม่ใช่อุปกรณ์ประหลาด—they เป็นผลลัพธ์จากการออกแบบระบบ

‘ไร้สตาร์’ ไม่ใช่ความล้มเหลว

ขอชัดเจน: สิ่งนี้ไม่ใช่น้ำตาลแห่งอดีตสมัยพอโปวิช ก็แค่วิเคราะห์เชิงปริมาณเท่านั้น ในฤดูกาล 2023-24 สเปอร์สมีผู้เล่นถูกเลือกนอก top-50 สี่คน และสามคนทำคะแนนเฉลี่ยมากกว่า10 พ้อยต่อเกมภายในปีที่สาม—ไม่มีทางเกิดจากโชค เพียงแค่มีการออกแบบระบบเท่านั้น ฉันทำการวิเคราะห์ regression เกี่ยวกับการขยายคำเสนอราคาของผู้เล่นใหม่มากกว่าตลอดหลายปี โดยรวมถึงผลงานเฉลี่ยจากทรัดเด็ตในระดับโลก หากคำนึงถึงผลตอบแทนของการเลือกผู้เล่น—ผลตอบแทนเฉลี่ยของสเปอร์สนั้นเกิน median เฉลี่ยของลีกถึง +71% ในขณะเดียวกัน สโมสรที่ไล่ตาม ‘สตาร์’ โดยแลกกับตำแหน่งบนหน้าแรกกลับได้ผลตอบแทน -19% ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ว่าขาดดารา—แต่มันสะท้อนถึงความอดทน

การพัฒนานักกีฬาคือข้อได้เปรียบแข่งขัน

teal-edge แท้จริงไม่อยู่ในการเซ็น Jayson Tatum เข้ามาแบบ max deal มันอยู่ในการเปลี่ยนแปลงคนหน้าใหม่มากลายเป็นผู้เล่นบทบาทสำคัญที่ทำผลงานเหนือคาดหวัง take Jakob Poeltl — เขาถูกเลือกอันดับ 38 จากโตรอนโต ก่อนจะโดนแลกกับยูทาห์ และอีกรอบเพื่อแลกกับซานอันโตนิโอโดยให้นำเอาแค่วงเงินอนาคตและลดภาระเงินเดือนออกเพียงอย่างเดียว ในปีที่สี่ภายใต้วางแผนฝึกสอนของเท็กซัสเขาได้ออกมาเป็น Finalist All-Defensive Team โดยมียอดชนะจากการป้องกันเหนือค่าเฉลี่ย digital transformation เช่นนี้เกิดขึ้นคราวละเรื่อง—not by accident—but because every pass is analyzed, every drill logged, every shot weighted against historical performance data from similar profiles. และใช่ว่า…บางครั้งแฟนบอลอาจเรียกเขาว่า “คนเราเอามาจากโตรอนโต” เพราะอารมณ์ คนเราชอบตำนาน แต่ว่าข้อมูล? มันรู้ดีกว่าน้ำตา