เมื่อ xG พบกับบาสเกตบอลแห่งอาทิตย์อุทัย

ในฐานะคนสร้างแบบจำลองความน่าจะเป็นในการชนะให้ ESPN ผมควรจะปฏิเสธการตัดสินกีฬาตามความสวยงาม แต่ทีมบาสเกตบอลหญิงญี่ปุ่นทำให้ผมต้องละเลยกฎของตัวเอง - สไตล์ Small-Ball ของพวกเธอมีความบริสุทธิ์ทางสถิติจนควรมีค่าสหสัมพันธ์เพียร์สันกำกับ

ความคล้ายคลึงระหว่างคาร์รี-ทานากะที่พิสูจน์ได้

ทุกนักวิเคราะห์มักเบือนหน้าหนีจากการเปรียบเทียบแบบ “ผู้เล่น X คือจอร์แดนคนใหม่” แต่เมื่อพอยต์การ์ดซากิ ทานากะยิงสามแต้มจากการส่งบอล กระทั่งเครือข่ายเบย์เซียนของผมก็พยักหน้าเห็นด้วย เมตริกซ์ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนักยิงอย่างอาคาโฮสะท้อนผลกระทบ Gravity แบบคาร์รี-ทอมป์สัน เพียงแต่ย่อส่วนมาไว้ในร่างสูง 5’7” ด้วยเทคนิคการเคลื่อนเท้าระดับซามูไร

เมตริกที่น่าทึ่ง:

• อัตรายิงสามแต้มทั้งทีม 42% (สูงกว่า Warriors ปี 2023)
• 1.32 แต้มต่อการครองบอลในเกมเร็ว
• บังคับให้คู่ต่อสู้ยิงยากถึง 25%

พวกเธอทำลายโมเดล防守อย่างไร

防守 NBA สมัยใหม่ใช้ machine learning ทำนายตำแหน่งยิง แต่ผู้หญิงญี่ปุ่นใช้กลยุทธ์:

1. การเคลื่อนไหวหลอก: นักเล่นด้านอ่อนสร้าง “สัญญาณรบกวน” ในอัลกอริทึม防守
2. การสร้างพื้นที่: การจัดรูปแบบ Four-out ยืด防守จนจำรูปแบบไม่ได้
3. ควบคุมจังหวะเกม: เร่งหรือชะลอตามเมตริกความเหนื่อยล้าของคู่ต่อสู้

โมเดลของผมแสดงว่าการเคลื่อนบอลสร้าง Expected Assist เพิ่ม 0.8 ครั้ง/เกมจากความสับสนของ防守 - บาสเกตบอลในฐานะศิลปะการเบี่ยงเบนความสนใจ

ข้อมูลหลังความสวยงาม

เมื่อปรับตามระดับคู่แข่ง ความแตกต่างประสิทธิภาพของพวกเธอใกล้เคียง 73% ของ Golden State ในยุคทอง - น่าทึ่งสำหรับระดับนานาชาติ

นี่ไม่ใช่แค่บาสเกตบอลที่สวยงาม แต่เป็นความงามที่มีประสิทธิภาพทางคลินิก ตอนนี้ผมต้องไปอธิบายเจ้ามือว่าทำไมโมเดลของเขาถูกทำลายโดยพวกเธอบ่อยๆ