ตัวเลือกอันดับสองแทนอันดับหนึ่งได้ไหม?

เรื่องของ ‘จากเบนช์สู่อันดับหนึ่ง’

ฉันได้ประเมินสถานการณ์การดราฟต์กว่า 800 ครั้งตั้งแต่ยุคทำงานที่ ESPN การเปลี่ยนจากตัวเลือกอันดับสองไปแทนอันดับหนึ่งอาจชวนใจ—but มีความเสี่ยงทางสถิติ ส่วนคุณค่าในบาสเก็ตบอลไม่ได้มาจากการเป็นดาราหรือเสียงฮัม—แต่ถูกหล่อหลอมจากความน่าจะเป็นและโครงสร้างรายชื่อระยะยาว

ข้อมูลไม่สนใจเรื่องหวัง

The Spurs rebuild ไม่ได้ถูกขับเคลื่อนโดยความฝันหรือนิยายสื่อ—แต่อยู่บนผลลัพธ์แบบจำลองที่สร้างจาก Python ในสามฤดูกาล เมื่อลบอารมณ์ออก เหลืออะไร? รูปแบบที่ชัดเจน: เก่งระดับสูงไม่เกิดจากโชค—แต่เกิดจากมาตรการป้องกัน กราฟโค้งประสิทธิภาพผู้เล่น และการตรวจสอบเชิงปรับตัว

เพราะ ‘ฟลิก’ ไม่พอ

‘ฟลิก’—การเคลื่อนไหวที่สะดุดตา—ไม่มีเวทยาตร์ มันเป็นเพียงผลิตภัณฑ์แห่งความฝัน ผมแบบจำลองแสดงว่า การแทนที่ตัวเลือกอันดับหนึ่งต้องการมากกว่าเสียงฮัม: มันต้องอาศัยโครงสร้างเชิงระบบ อีกรายชื่อ (ไม่ใช่แค่อานุภาพของดาว) และการทดสอบซ้ำภายใต้แรงกด

สูตรจริง

สูตรจริงไม่ใช่ว่า ‘อันดับสอง = อันดับหนึ่ง’ มันคือ: มูลค่าคาดหวัง = (ตำแหน่งการดราฟต์ × โอกาสชนะ) + (ความลึกของรายชื่อ × การตรวจสอบเชิงปรับตัว) มาตรการใดๆ ก็ยืนยันสิ่งนี้: ทีมใดๆ ก็ไม่มีทางกลับมาอย่างยั่งยืนหากขาดการตรวจสอบเชิงระบบ

บทสรุป:ปล่อยให้ตัวเลขพูด

ฉันไม่จำเป็นคนเชื่อด้วยอารมณ์—คุณควรเห็นกราฟ