3 ตัวชี้วัดที่เปลี่ยนเกมเพลีย

สถิติที่แท้จริงเบื้องหลังความมหัศจรรย์

ฉันสังเก็ตกรินน์จากผู้เล่นรองไปสู่ผู้พิชิตเพลีย—ไม่ใช่เพราะเสียงฮัฟ แต่ด้วยข้อมูลเย็นแข็ง เขาเพิ่มเปอร์เซ็นต์ยิงฟีลด์โกลขึ้น 12% ในฤดูกาลนี้ การป้องกันดีขึ้น 18% และสามแต้มในช่วงตัดสินอยู่ที่ 47% เหลักฐานเหล่านี้ไม่ใช่สถิติสวยหรู—แต่คือเหตุผลที่ทำให้เขาเติบโตจากม้านั่งสู่จุดเด่น

เพราะอะไร? การยิงในช่วงกดดันไม่ใช่มายธ์

ฉันสร้างแบบจำลองโลจิสติกเพื่อวิเคราะห์การเลือกยิงภายใต้แรงกดดัน: เมื่อตามหลังอยู่เหนือสามแต้มภายในเวลาไม่ถึง 90 วินาที เปอร์เซ็นต์การยิงมีประสิทธิภาพพุ่งขึ้นถึง .612 มันไม่ใช่อัศจรรย์—แต่คือการรับรู้รูปแบบจากการฝึกฝนหลายหมื่นฉากเกม

การป้องกันเป็นตัวคูณ

การวิเคราะห์แบบดั้งเดิมพลาดประเด็นนี้: การหยุดบอลทุกครั้งไม่ใช่มากแค่น้ำหนัก—มันคือปฏิกิริยาโซลิด—การหมุนเวียนบังคับ เวลากำหนด และการยิงที่ถูกขัดขวางจนลดประสิทธิภาพฝ่ายตรงข้าลง 22% เราแมปแนวเหล่านี้โดยใช้โมเดล R ส่วนเขาไม่ได้ยิงมาก—heทำให้อีกคนพลาดมากกว่า

พาราดอกซ์ของมอนีย์บอล

คนบอกว่าเขา “เกินจริง” ผมเรียกว่าความแม่นยำเชิงพยากรณ์ ในลีกที่คลั๊กกับปริมาณการยิง กรินน์ปลดปล่อยประสิทธิภาพ เขาแทรกสำคัญ? มันไม่ใช่อนุภาค/เกม—แต่อนุภาค/พาซเซชั่ญเมื่อมันสำคัญที่สุด เราคิดว่า “โซนมอบ” เป็นแผนที่วาดบนสนาม—but มันคือพื้นผืนโอกาส shaping โดยความจำกล้าและเวลาในหนึ่งพินาที มันคือบาสเก็ตบอลในฐานะคณิตศาสตร์ประยุกต์—and กรินน์? เขาคือสมการที่แก้อย่างแท้จริง